Print deze pagina
Geschreven door  Br. Ignatius Maria
in Utrecht
Hits 2272

Berichten uit het lazaret

Column diaken Jouke Schat

In een groot interview dat in september 2013 in een aantal bladen  verscheen, vergeleek paus Franciscus de kerk met een lazaret. Een soort draagbaar ziekenhuis dat in een oorlog met de militairen meetrok en mensen die gewond waren geraakt, weer oplapte. Zodat ze verder konden met de strijd. Geestelijken moeten wonden helen door de liefde van God zichtbaar te maken in woord maar zeker ook in daad, zei de paus. En in een ander interview zei hij dat de herders wel wat meer de geur van de schapen mogen meedragen, anders gezegd dat ze niet in hun kerk moeten blijven zitten maar erop uittrekken om mensen te helpen, parochianen én niet-parochianen. Is die aansporing van de paus in de huidige coronacrisis ook zichtbaar, kun je je afvragen.

Het antwoord is ja en nee.  Het hangt ervan af waar je naar kijkt. Er zijn geweldige voorbeelden van herders die hun leven hebben gegeven voor hun schapen. In navolging van de Goede Herder zelf. De Italiaanse bisschoppenconferentie maakte bekend dat meer dan 100 priesters in de huidige coronacrisis zijn overleden bij het uitoefenen van hun functie (presentie, sacramenten toedienen, geld en eten geven enz.). In Spanje hebben meer dan 70 priesters het leven gelaten bij hun pastorale werk. En dan praten we nog niet over alle diakens en pastoraal werkers en niet te vergeten alle leken. Gewonde mensen oplappen vanuit het lazaret dat de kerk is. Of, als dat niet meer lukt, hen helpen met een waardig levenseinde en met een hoopvolle vooruitblik naar wat na dit leven komen gaat. Dat is wat de kerk in alle tijden heeft gedaan en ook nu nog doet. Met voorbeelden die voor niet gelovige mensen onbegrijpelijk zijn: bijvoorbeeld de aalmoezenier van de paus die transseksuele prostitués in Zuid-Italië geld geeft omdat ze in de coronatijd geen klanten meer hebben en dus aan de bedelstaf zijn geraakt. In navolging van de Goede Herder die zijn critici voorhield dat niet gezonde mensen een dokter nodig hebben maar de zieken en dat hij niet is gekomen om rechtvaardigen te roepen maar zondaars.  

De oproep om als kerk een lazaret te zijn heeft echter niet bij alle kerken tot actie geleid. De coronacrisis laat zien dat sommige kerken de deur hebben gesloten en de communicatie met parochianen op een laag pitje hebben gezet, om over het gebrek aan contact met niet-parochianen maar helemaal te zwijgen. Juist in deze tijd hebben mensen de kerk zo nodig. Nood leert bidden, zegt het spreekwoord. Mensen die nog nooit aandacht hebben besteed aan de kerk, beginnen zich af te vragen of de kerk hun kan helpen. Met hun angsten, met de leegte van hun bestaan, met concrete hulp die ze om een of andere reden niet van anderen krijgen. En ex-kerkgangers gaan weer op zoek naar de warmte en het licht dat de kerkelijke gemeenschap kan bieden. Dan zou het wel fijn zijn als op de website van de parochie staat waar je hulp kunt krijgen, hoe je samen met anderen kunt bidden, wat de kerk voor jou kan doen en hoe jij misschien ook kunt meehelpen aan het kerkelijk werk.

Wie een kleine rondgang maakt door kerkelijk Nederland, ziet dat sommige kerken niet thuis geven maar gelukkig andere weer wel. Met enige trots stel ik vast dat onze kleine Gerardus Majella parochie bij die laatste groep hoort. Een mooi voorbeeld voor andere. Dank U wel parochianen en voorgangers en dank U wel Lieve Heer die ons hiertoe de kracht en ook de vreugde geeft. “Evangelii Gaudium”, de vreugde van het evangelie. De paus heeft er in 2013 een speciaal document aan gewijd. Geestelijke voeding die vanuit het lazaret als medicijn wordt gegeven voor wie naar vreugde, liefde, warmte en zin van het leven op zoek is. Klik hier voor de tekst: https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=4984