Broeders van Sint Jan

Na het succes van het KSUdebat 2016 presenteren wij het KSUdebat 2017 met als centrale vraag: “Heeft lijden zin?”

Is lijden per definitie zinloos of is het (onder voorwaarden) zinvol? Een vraag die relevanter lijkt dan ooit in het licht van recente discussies zoals die over “voltooid leven”. Vijf sprekers uit uiteenlopende vakgebieden zullen hun visie op lijden geven.
We gaan kijken vanuit historisch en modern filosofisch perspectief, vanuit medisch wetenschappelijk onderzoek en de huisartspraktijk, en vanuit de persoonlijke ervaring. En we beschouwen de media: zijn zij nu vooringenomen over het lijden, of juist genuanceerd?

-Datum: woensdag 7 juni 2017
-Tijd: 19.30 inloop, 20.00 programma, 22.30 borrel
-Locatie: Keistraat 9, Utrecht (nabij Janskerkhof)
-Kosten: vrijwillige bijdrage
-Aanmelding: er is geen officiële aanmelding, op de avond zelf geldt vol = vol. Help ons een indruk te krijgen van het aantal doornemers door je aan te melden op facebook.

De volgende sprekers hebben hun aanwezigheid bevestigd:

-Teun Tieleman: hoogleraar filosofie aan de Universiteit Utrecht, met als leeropdracht Antieke Wijsbegeerte en Geneeskunde.
-Kees Ruijs: huisarts, gepromoveerd op ondraaglijk lijden bij kankerpatiënten.
-Jan Keij: filosoof, gepromoveerd op de filosofie van de Franse filosoof Emmanuel Levinas.
-Tim Schilling: theoloog en schrijver, is gevraagd te spreken uit zijn persoonlijke ervaring.
-Jakko Gunst: journalist, is gevraagd te spreken over de beeldvorming over lijden in de media.

Nb. Het KSUdebat 2017 zal in vorm meer een sprekersavond zijn dan een fel debat, omdat de vraag zich hiervoor minder leent. Het heeft als doel de aanwezigen te helpen een brede rationele kijk op lijden te ontwikkelen.

Zoals jullie misschien gemerkt hebben is er in de kapel een reliek te vinden, namelijk een stukje stof van de kleding van zalige Pier Giorgio Frasatti. Tijd dus om wat meer te kijken naar het leven van ‘a man of the beatitudes’. Daarom is een afvaardiging van de KSU in zijn voetsporen getreden en hebben we een kijkje genomen in Turijn, zijn geboorteplaats. Hier werd hij 6 april 1901 geboren als zoon van de eigenaar van de grootste Italiaanse krant, La Stampa. Pier Giorgio kwam dus uit een vooraanstaande familie. Als groep hebben we dit kunnen ervaren doordat we in de vakantievilla van de familie mochten logeren, in Pollone een dorpje vlabij de bergen. In deze bergen klom Pier Giorgio graag, want hij was dol op berg klimmen en skiën. Pier Giorgio zag al jong de behoefte van andere. Zo klopte er een keer een vrouw aan de deur en zij droeg een kindje zonder schoenen. Zonder aarzelen trok de jonge Pier Giorgio zijn schoenen en sokken uit en gaf deze aan de vrouw. Ook op latere leeftijd bleef hij voor de armen en zieken zorgen en zocht hij eenzamen op. Hij zei hierover: ‘Don’t ever forget that even though the house is sordid, you are approaching Christ. Remember what the Lord said: the good you do to the poor is good done to me. Around the sick, the poor, the unfortunate, I see a particular light, a light that we do not have.’ Pier Giorgio was geen voorbeeldige student (als je dus moeite hebt met een vak, kan je altijd op zijn voorspraak hulp vragen!). Toen hij op zijn twaalfde zakte voor Latijn werd hij naar de Jezuietenschool gestuurd. Hier groeide hij in zijn geloof en barmhartigheid. Vanaf toen verlangde Pier Giorgio dagelijks de communie te ontvangen. Als hij daarvoor te laat bij de bergwandelingen was met vrieden, maakte hem dat niet uit. In Pollone ging hij altijd voor 8.00 ’s ochtends naar de Mis omdat anders zijn familie het zou merken. Hiervoor moet hij anderhalf uur bergen beklimmen om bij het heiligdom Oropha te komen (en daarna weer terug). De bron van zijn hele leven was het gebed.  Hij bad de hele dag door en ging vaak naar nachtelijke Aanbidding. Hij dacht erover om priester te worden maar omdat in Italië de priesters weinig contact hadden met de armen deed hij dit niet. Daarom ging hij mijnengineering studeren omdat hij in de mijnen de armsten kon bereiken. Hij heeft zijn studie nooit af kunnen maken omdat hij op zijn 24^e polio kreeg. Hierdoor verlamde hij langzaam en na een kort ziektebed stierf hij op 4 juli 1925. De vreugde van Pier Giorgio is indrukwekkend. Ondanks veel problemen bleef hij in Jezus vertrouwen en bleef hij vreugdevol. Pier Giorgio, patroon voor de jeugd, bid voor ons!