God ziet dit alles met lede ogen aan. Volgens een oud joods verhaal was hij nog zo gewaarschuwd door de engelen dat hij de mensen niet naar zijn beeld zou moeten schapen, dat wil zeggen met een vrije wil. Vrij zijn is net als zwanger zijn: je bent het niet een beetje maar of helemaal of helemaal niet. Vanaf het ontstaan van het joodse volk zendt God boodschappers in onze wereld om de mensheid te helpen het goede spoor te vinden. Mozes, Elia en al die andere profeten. En dan als ultieme daad zendt hij zijn eigen zoon. Sindsdien zijn er 2000 jaar verstreken en in de loop der tijden zijn tal van bekende en minder bekende mensen – al dan niet zich daarvan bewust- in zijn naam opgetreden om het kwaad aan de kaak te stellen en te bestrijden. Het zijn er teveel om op te noemen. Eén springt er de laatste jaren in toenemende mate uit en dat is paus Franciscus. Hij is voor vriend en vijand hét morele kompas van de wereld geworden. En hij schuwt geen enkel middel, hoe orthodox ook. Dit tot afgrijzen van de orthodoxe krachten in en buiten zijn kerk.
De coronacrisis heeft de strijd tussen goed en kwaad op scherp gezet. Een golf van angst is over de aarde gespoeld en de middelpuntvliedende krachten met namen als egoïsme, woede en wanhoop grijpen hun kans. Maar de tegenkracht van de zorgzame liefde, de caritas, reageert gelukkig snel. Velen worden door die liefde – bewust of onbewust – geraakt en slaan de hand aan de ploeg. Voor de buitenwereld vaak niet zo zichtbaar maar minstens zo belangrijk is wat de kerk en haar vertegenwoordigers doen op spiritueel niveau om het kwaad te bestrijden. Daar speelt zich een gevecht af dat minstens zo belangrijk is. De kwade geest moet weer in de fles. Daarvoor worden alle hulpmiddelen uit de kast getrokken. Grootschalige gebedsrondes van gelovigen overal in de wereld. De Parijse aartsbisschop die de stad zegent met het Allerheiligste en die in de door de brand geschonden kathedraal van Notre Dame een wake organiseert. De lijkwade van Turijn die voor iedereen met een tv of computer zichtbaar wordt gemaakt. De paus die op een troosteloos St. Petersplein in de regen goddelijke bijstand afsmeekt bij een kruisbeeld uit de 16e eeuw en een uitzonderlijke Urbi et Orbi aan alle kijkers verleent. En zo zijn er nog tal van andere initiatieven die de publiciteit niet halen. Iedere gelovige – maar ook zij die nog niet bewust gelovig zijn – kan daaraan meehelpen. Vervoeg U desgewenst bij een kerk voor nadere informatie.
Hoe loopt dit af? De dichteres Henriette Roland Horst, ooit trotskist maar later christen geworden, wist het ruim 100 jaar geleden al:
“De zachte krachten zullen zeker winnen in ’t eind
dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen”.