De Congregatie voor de Geloofsleer heeft een uitvoerig document gepubliceerd over euthanasie onder de titel “Samaritanus bonus” (klik hier voor de volledige tekst). In dit document bevestigt het Vaticaan dat actieve euthanasie en hulp bij zelfdoding ethisch onaanvaardbaar zijn. Het recht op zelfbeschikking is nooit absoluut. Actieve euthanasie en hulp bij zelfdoding overschrijden vanuit het standpunt van de congregatie de ethische en wettelijke grenzen van de zelfbeschikking. Tegelijk wordt bevestigd dat het niet de bedoeling is om medische technologie, vooral in kritieke levensfases, onevenredig en onmenselijk lang te gebruiken. Daarom is het legitiem om - met respect voor de wil van de stervende - maatregelen te weigeren die alleen maar een verlenging van het leven tot gevolg hebben. Wanneer de dood op handen en onvermijdelijk is, is het geoorloofd om af te zien van behandelingen die slechts een onzekere of pijnlijke verlenging van het leven opleveren.
Het document erkent dat de wanhoop of de angst van de persoon die erom vraagt, zijn of haar persoonlijke verantwoordelijkheid kan verminderen of zelfs kan opheffen. Volgens Samaritanus bonus schuilt achter de wens van ernstig zieke mensen om een ​​einde aan hun leven te maken bijna altijd de roep om hulp en liefde. Het antwoord daarop is steun en genegenheid. De wens om te sterven, is vaak het resultaat van onbehandelde pijn, een gebrek aan menselijke en christelijke hoop en ontoereikende psychologische en spirituele zorg.
Het Vaticaanse document bekritiseert een bekrompen begrip van de kwaliteit van leven, een verkeerd begrip van mededogen en een individualisme dat anderen als een last beschouwt. Het Vaticaan blijft eengrote voorstander van de bevordering van palliatieve geneeskunde. Het feit dat een ziekte ongeneesbaar is, mag er niet toe leiden dat een behandeling wordt stopgezet. Ook wie terminaal ziek is, blijft het recht behouden om te worden verzorgd en graag te worden gezien. Zo kunnen eenzaamheid, isolement en de angst voor lijden en dood ook vermeden worden. Bovendien moet die hulp in deze levensfase zowel de zieke als de gezinsleden omvatten.
Tot slot is het belangrijk dat er artsen en gezondheidswerkers worden gevormd om de stervenden op een christelijke manier te begeleiden. De spirituele begeleiding van een persoon die ervoor kiest om te worden geëuthanaseerd, vereist een uitnodiging tot bekering, en nooit een gebaar dat als goedkeuring kan worden geïnterpreteerd, zoals aanwezig blijven terwijl de euthanasie wordt uitgevoerd.
Bron: SIR/KNA/Vatican News