Lezingen en preek bij de huwelijksmis van Pieter en Daisy van Ede (23-5-2013)
Preek van pater J. Bots sj
Hoog verheven taal... We moeten bijna naar adem happen; zo hoog, verheven. En omdat het zo hoog en verheven is, maar niet hoog en verheven blijft, maar naar ons toekomt en heel diep in ons hart neerdaalt, daarom is het zo verheven. Dat de hoge, de grote, hoog verheven God zich neerbuigt met het allermooiste dat Hij heeft: zijn liefde. Wat een heerlijkheid. En dat begon al bij de eerste lezing. Paulus spreekt over een weg die verheven is boven alles. De weg van de liefde. En niet zomaar de liefde zoals wij die kennen, maar de Goddelijke liefde, de zuivere, volkomen, zelfloze liefde. Hoe is die liefde? Mooi, fantastisch mooi. De liefde is lankmoedig, het duurt heel lang voordat iemand die liefheeft de moed kwijt raakt, aan het einde is van zijn moed. Zij zoekt zichzelf niet, zij laat zich niet kwaad maken. De liefde vergaat nooit, al het andere gaat voorbij; de liefde blijft bestaan. Dat is de liefde als gave. Maar de liefde, deze liefde, is ook een ópgave.
Ook dit is een bijzonder woord dat we in ons hart kunnen koesteren. Het is een woord dat ons gevoeliger maakt, het doet ons delen in de gevoeligheid van Jezus. Als je in het Evangelie de woorden van Jezus leest en Zijn daden beschouwt, kun je overal zijn dorst herkennen. Een beetje tussen de regels af en toe... maar de H. Geest is ons gegeven om de woorden van Jezus van binnen uit aan te voelen. Een bijzonder mooie « oefening » op het eind van de Veertigdagentijd en in de Paastijd...
Heb je gezien hoe dit woord uniek is? Lees wat er juist voor dat woord komt : « Hierna, wetend dat nu alles was volbracht, zei Jezus, opdat de Schrift zou worden vervuld: « Ik heb dorst ». Door dit woord van Jezus is de Schrift vervuld. Alles wat geschreven is, in het Oude en in het Nieuwe Testament, vindt zijn vervulling in het woord : « Ik heb dorst ». De Schrift is niet vervuld in een of ander mirakel, maar in de dorst van Jezus. Het mag voor ons een aansporing zijn om op zoek te gaan, ook in de school van de heiligen, naar wat die dorst betekent, wat die dorst is.
Ja, natuurlijk dorst Jezus naar onze liefde, naar mijn liefde, naar uw liefde. Hij die God is, is mens geworden, Hij is klein geworden. In Bethlehem werd Hij in mensenarmen gedragen. En hoezeer werd Hij daar geliefd en aanbeden. Later werd Hij van het kruis gehaald en viel Hij in de armen van zijn moeder, in die van Nikodemus en van Jozef van Arimatea. Daar werd Hij bijzonder geliefd en aanbeden. Hij komt tot ons door de H. Eucharistie. Ook daar kan Hij geliefd en aanbeden worden. We mogen Jezus leren liefhebben in onze medemens. « Al wat ge gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders, hebt ge voor Mij gedaan » (Mt. 25, 40). Durven we Hem onze liefde te geven, ook als Hij de arme is, de zieke, de gebrekkige... ?
Ramen
De gebrandschilderde ramen werden ontworpen en gemaakt door W. Mengelberg te Zeist. De voorstelling in de ramen van de absis (priesterkoor) werden ontleend aan het Oude Testament. Ze zijn bedoeld als typografieen van de 7 sacramenten.
De parochie van St. Gerardus Majella is in 1930 gesticht binnen het gebied van de parochie van de H. Antonius aan de Kanaalstraat. Het gebied van de kerk en het Majellapark, ten noorden van de Vleutenseweg was toen nog vrijwel onbebouwd. J. Reuling (1915-1960), die sinds 1917 kapelaan in de St. Antoniusparochie was, werd benoemd tot bouwpastoor. In 1934 kon met de bouw van de kerk begonnen worden.
Op zaterdagavond 27 november 2010, de vooravond van de eerste zondag van de Advent, werd in Rome en in vele parochiekerken in de hele wereld een gebedswake gehouden voor het leven op intitiatief en verzoek van Paus Benedictus XVI. Hieronder kunt u de preek van de paus lezen.
Aan de priesters, diakens, religieuzen, pastoraal werk(st)ers
en alle gelovigen in het Aartsbisdom Utrecht
Utrecht, 18 april 2011
Broeders en zusters in Christus,
