Familie van Sint Jan

Op 8 april j.l. gaf paus Franciscus een lang interview aan het Engelse katholieke weekblad the Tablet. Een belangrijke boodschap uit het interview is dat de coronacrisis behalve veel ellende ook iets goeds kan voortbrengen. Het kan een aanleiding voor bekering worden. Hij illustreerde dit aan de hand van drie belangrijke literaire werken. De paus die in het begin van zijn loopbaan leraar literatuur is geweest, spreekt over de volgende drie boeken:

1. “De verloofden” van Alessandro Manzoni. Dit boek is in Nederland niet zo bekend maar elke enigszins gestudeerde Italiaan kent “I promessi sposi”. Het is het liefdesverhaal van een jong stel in het Milaan in 1630 ten tijde van een grote uitbraak van de pest. Een plaatselijke pastoor speelt een kwalijke rol maar de aartsbisschop van Milaan maakt veel goed en er is een heldenrol (in stilte) voor de kapucijner monniken die zich met gevaar voor eigen leven inzetten voor de mensen die aan de pest lijden. Paus Franciscus heeft nog wel een interessant puntje van kritiek op de aartsbisschop die zich op een bepaald moment naar een dorpje in de buurt begeeft maar om besmetting te voorkomen het venster van zijn rijtuig gesloten houdt. De mensen hebben een herder nodig die bereid is dichtbij de mensen te komen, zegt de paus, ook als die daarmee misschien zijn leven in de waagschaal stelt.
2. “Aeneis” van de Romeinse schrijver Vergilius. Bekend bij gymnasiasten omdat ze delen van dit grote dichtwerk hebben moeten vertalen. De hoofdpersoon Aeneas ontsnapt met een kleine groep volgelingen aan de ondergang van de stad Troje en vindt uiteindelijk na vele gevaren te hebben getrotseerd in Italië een nieuw bestaan. Tijdens zijn vlucht ondervinden ze allerlei soorten gevaren en om zijn volgelingen een hart onder de riem te steken zegt Aeneas: herpak je en verjaag de angst die jullie verlamt; op een dag zal het ons helpen om ons dit alles te herinneren. Vergilius bereidt ons voor, aldus de paus, op wat we na de pandemie moeten doen: ons herinneren wat is gebeurd en daar lessen uit trekken.
3. “Ondergrondse notities” van Fjodor Dostojevski. In deze novelle wordt een persoon naar de gevangenis gestuurd omdat hij zijn vrouw heeft vermoord. Het leven daar wordt steeds onmenselijker. Op een bepaald moment spreken de medewerkers van het ziekenhuis van de gevangenis over de zieken die binnenkomen niet meer als mensen maar als “die dingen”. Maar dan staat één van de medewerkers op en zegt : genoeg, ook hij had een moeder”. De paus waarschuwt ervoor om in deze crisis de armen als mensen te blijven zien, als mensen die ook een moeder hebben die hen lief heeft. Hoe zeer ook de crisissituatie ons allen treft.

Het hele interview is hier terug te lezen.

Van 5 mei tot 13 mei bidden we weer een noveen tot de Heilige Corona. Op 14 mei is namelijk de gedachtenis van de heilige Corona. We blijven haar aanroepen om een einde van deze tijd van nood! En in deze Paastijd willen we ook de Heilige Geest afsmeken voor de hele kerk en de hele mensheid!

Wilt u online meebidden? Dat kan. Om 21 uur via deze link: https://us04web.zoom.us/j/76166941741

Column diaken Jouke Schat

Heeft God een bedoeling met deze coronacrisis, vroeg het Nederlands Dagblad aan haar lezers. Deze krant voor christelijk betrokken mensen – voornamelijk protestanten maar de laatste jaren ook steeds meer katholieken – kwam tot interessante conclusies. In de eerste plaats: vrijwel niemand ziet in de crisis een straf van God. De belangrijkste conclusie is echter dat ruim 60% van de lezers van mening is dat God met deze crisis een bedoeling heeft. De meesten van hen menen dat God de mensheid tot bezinning wil brengen. Want het gaat volgens hen de verkeerde kant uit met de wereld. En vervolgens komen argumenten voorbij als de milieuvervuiling, de ongelijkheid tussen rijk en arm en het gebrek aan geloof.

Column diaken Jouke Schat

De strijd tussen goed en kwaad is van alle tijden. Het begon met het verhaal van Adam en Eva die een verboden vrucht aten. En Kain die zijn broeder Abel doodsloeg. Het kwaad is sindsdien steeds handiger geworden in het zich vermommen als iets heel normaals. Denk maar aan de invloed van “fake news” in onze tijden. Het schijnt dat de president van het machtigste land op aarde daar helemaal op koerst. Maar het gaat dieper. Gedragingen waarvan we vroeger vonden dat ze asociaal zijn – niet conform onze joods-christelijke wortels - , worden nu door jan en alleman omarmd. De voorbeelden zijn talloos: eigen volk eerst in de vreemdelingencrisis en trouwens ook bij de huidige coronacrisis. En de enorme focus op geld verdienen, rijk worden. Een klein groepje mensen is daar puissant rijk door geworden maar 90% van de wereldbevolking niet; een groot deel leeft in  armoede en die armoede wordt door de komende tijd vermoedelijk nog flink groter. Hoe zat het ook al weer met je naaste lief hebben? Wat gij niet wilt dat U geschiedt…

De Capella Majellana doet een paasgroet aan de parochie. Ook al zijn het er helaas maar een paar zangers die aan deze groet konden meedoen vanwege de omstandigheden, wil het toch een een groet van het hele koor zijn. Hartelijk bedankt voor dit mooie gebaar! Klik hier voor de video.

Paaslied in coronatijd

Dit is een vreemde Pasen,

zo anders dan voorheen:

we bidden afgezonderd,

we zingen thuis alleen.

Met iedereen op afstand,

ook wie de dienst nu leidt:

een lege kerk, een beeldscherm,

wij vieren ver verspreid.

Het coronavirus is in Afrika aangekomen en steeds meer landen melden besmettingen en doden. Het aantal is (nog) klein. Daarbij moet worden bedacht dat er in Afrika ongeveer 1 miljoen artsen en verplegend personeel te weinig zijn volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO. De Afrikaanse landen hebben ook veel te weinig medische apparatuur. Dus worden de meeste Afrikanen niet getest. En er zijn ook te weinig bedden. Zo heeft Zimbabwe maar 5 IC-bedden voor het hele land en Kenia heeft er 150 (voor een land van 50 miljoen mensen). Wat wel weer een voordeel is: veel Afrikaanse landen zijn gewend aan epidemieën en bijzondere ziektes en ze weten hoe ze daarmee moeten omgaan. Denk aan de ebola-epidemie in Congo maar ook in West-Afrika (Guinee, Sierra Leone en Liberia). En ook andere ziektes die bij ons in Europa onbekend zijn zoals de cholera en de  pokken komen in Afrika nog voor. Niettemin: als wij niet helpen, staat dat continent een grote ramp te wachten. 

Bij de Broeders van St. Jan in Togo

Het coronavirus heeft in Togo officieel (nog maar) 65 mensen besmet en 3 gedood op een bevolking van zo’n 7 miljoen.

Column van diaken Jouke Schat

Wie had ooit kunnen denken dat onze samenleving tot stilstand gebracht zou kunnen worden door een zo minuscuul iets als een virus? We zijn zo machtig en we kunnen zoveel. De voortuitgang leek niet te stoppen. En toch, dat kleine virus heeft ervoor gezorgd dat de hele wereld zich terugtrekt in de schuilkelders. De globalisering is eventjes gestopt met alle voordelen (maar ook nadelen) van dien. Wat er in andere landen gebeurt is minder belangrijk, onze buren en ons dorp of stad zijn ons referentiekader en niet Washington of Moskou. “Heel het raderwerk staat stil als uw machtige arm dat wil”. Die oproep uit 1903 is waarheid geworden, zij het niet door mensenhand maar door dat kleine virus. Hoe heeft het zover kunnen komen en wat kunnen we eraan doen?

Onze situatie doet denken aan die van het joodse volk ten tijde van de profeten.

Hier een link naar de groet van onze aartsbisschop bij het begin van het Paastriduum

"Als vermaning in Christus en liefdevolle bemoediging, gemeenschap van Geest, hartelijkheid en mededogen …, maak mijn vreugde dan volledig door uw eenheid van denken, uw eenheid in de liefde, uw saamhorigheid en eensgenzindheid. Geef niet toe aan partijzucht en ijdelheid, maar beschouw in alle nederigheid de ander als hoger dan uzelf. Laat niemand alleen zijn eigen belangen behartigen, maar ook die van de anderen. Die gezindheid moet onder u heersen die ook in Christus Jezus was." (Fil 2, 1-5)

De woorden van Sint Paulus zijn vol met een groot medelijden, afkomstig uit zijn geloof in Christus. Toen hij deze brief schreef zat hij in de gevangenis, zeer droevig want hij kon niet de taak van de evangelisatie verwerken. Paulus, in deze passage, spreekt niet met doctrine maar vanuit het hart, om de Filippenzen te herinneren aan de nederigheid die in elke christen moet de bovenhand krijgen vóór de moeilijkheden van het leven en van de evangelisatie. Wij, Bisschoppen, opvolgers van de Apostelen, treffen vandaag een situatie tegen waar we dergelijke gevoelens kunnen ervaren. We delen met het hele volk Gods de pijn om niet samen de Eucharistie te kunnen vieren, de zorg van de catechisten voor de begeleiding aan de kinderen voor zijn Eerste Communie en Vorming, de ontgoocheling van zoveel missionaire groepen die al voorbereid waren voor de Goede Week missies, het uitstel van de vieringen van Doopsel en Huwelijk, de belemmering om in de ziekenhuizen binnen te gaan en de moeilijkheden om voor de zieken te zorgen en de uitvaartdiensten, de voorbereiding van het Paasfeest… iedereen, gelovigen, godgewijden, priesters en bisschoppen, we delen een gevoel van een zekere onmacht ; voelde dat niet ook Sint Paulus als hij vanuit de gevangenis schreef?