Het Sacrament van het Huwelijk heeft een bijzondere plaats in het leven van de Kerk en haar gelovigen. Het is de viering en bekrachtiging van een uniek moment in het leven van twee mensen die daardoor, naar het woord van de Heer, niet meer twee zijn, maar één. Het is naar het woord van Paus Pius XI “in de eerste plaats een vereniging van twee zielen” (Casti connubii, 1930) en zoals het tweede Vaticaans Concilie zegt:  “Door de Schepper gesticht en onder eigen wetten geplaatst, komt de intieme gemeenschap van leven en van de echtelijke liefde tot stand door het huwelijksverbond… Het huwelijksinstituut en de huwelijksliefde zijn uiteraard geordend op de gezinsstichting en zij vinden daarin als het ware hun bekroning (Gaudium en Spes 1965).

Het huwelijk wordt niet door de priester of de bisschop, maar door hen die trouwen aan elkaar toegediend. Het is een sacrament dat voor één uniek mensenpaar een bijzondere band met God schept, als bekrachtiging van de opdracht waarmee God het eerste mensenpaar in het aards paradijs bekleedde. Die opdracht gold en geldt alle mensenparen, maar Jezus heeft door de vestiging van Zijn Kerk, waarin hij het huwelijk een uitdrukkelijke plaats heeft gegeven, er een nieuwe dimensie aan gegeven. De Kerk heeft het huwelijk altijd zeer hoog gehad. In het Sacramentarium Fuldense uit de 10e eeuw leest men: “Heer onze God, Gij hebt de mens rein en smetteloos gevormd en nochtans gewild dat in de voortplanting van de geslachten de een uit de ander door het mysterie van de liefde zou worden voortgebracht”.

Het huwelijk is dus een goddelijke instelling, die als grondslag van de menselijke samenleving een voorafbeelding en afspiegeling moet zijn van de onderlinge liefde die er in God is. Op bovennatuurlijk niveau  maken beide echtgenoten in het huwelijk meer dan elk van beiden op zichzelf dat zou kunnen, waar dat de mens is geschapen “naar Gods beeld en gelijkenis”.  De instelling was volgens Gods woorden in het aards paradijs bedoeld om het menselijk geslacht voort te zetten en in stand te houden in samenwerking en steun aan elkaar. Dit is de betekenis van het huwelijk op het natuurlijke niveau. Vanouds worden als de drie goederen (bona) van het huwelijk genoemd: fides (de onderlinge trouw), proles (de kinderen) en sacramentum (het sacrament dat de genade geeft om wat het huwelijk van de mens vraagt ook tot stand te brengen).

Van nature kan het huwelijk slechts tussen één man en één vrouw gesloten worden en is ook onverbrekelijk. De band waardoor Gods liefde tegenwoordig gesteld wordt op deze unieke wijze kan men onmogelijk met meer mensen tegelijk hebben of met iemand van hetzelfde geslacht en al evenmin haar verbreken. Hier gaat de een geheel in de ander op en omgekeerd, beiden geven zich geheel en zonder enig voorbehoud aan de ander, voor Gods aangezicht, volkomen en dus ook voor altijd naar Zijn woord en onder Zijn bescherming. 
De Kerk omkleedt dit sacrament met een bijzondere ceremonie, waarbij de H. Eucharistie gevierd wordt en zij verlangt dat het in tegenwoordigheid van de pastoor van de parochie en in tegenwoordigheid van twee getuigen wordt gesloten. Zowel binnen de Kerk als daarbuiten heeft de verbintenis immers een belangrijke sociale betekenis.

Voorbereiding
Als u in de parochie van de H. Gerardus wilt trouwen is het goed om zeer tijdig contact op te nemen met pastoor Ignatius Maria om daarbij de door de H. Kerk gewenste pastorale begeleiding te ontvangen. Deze vindt plaats op twee vrijdagavonden in november en april.
In het Leerhuis wordt regelmatig een “Pre-Marriage Course gehouden” voor hen die gaan trouwen. Deze wordt afgewisseld met een “Marriage Course”, voor hen die al gehuwd zijn.