Familie van Sint Jan

Column diaken Jouke Schat

De strijd tussen goed en kwaad is van alle tijden. Het begon met het verhaal van Adam en Eva die een verboden vrucht aten. En Kain die zijn broeder Abel doodsloeg. Het kwaad is sindsdien steeds handiger geworden in het zich vermommen als iets heel normaals. Denk maar aan de invloed van “fake news” in onze tijden. Het schijnt dat de president van het machtigste land op aarde daar helemaal op koerst. Maar het gaat dieper. Gedragingen waarvan we vroeger vonden dat ze asociaal zijn – niet conform onze joods-christelijke wortels - , worden nu door jan en alleman omarmd. De voorbeelden zijn talloos: eigen volk eerst in de vreemdelingencrisis en trouwens ook bij de huidige coronacrisis. En de enorme focus op geld verdienen, rijk worden. Een klein groepje mensen is daar puissant rijk door geworden maar 90% van de wereldbevolking niet; een groot deel leeft in  armoede en die armoede wordt door de komende tijd vermoedelijk nog flink groter. Hoe zat het ook al weer met je naaste lief hebben? Wat gij niet wilt dat U geschiedt…

"Als vermaning in Christus en liefdevolle bemoediging, gemeenschap van Geest, hartelijkheid en mededogen …, maak mijn vreugde dan volledig door uw eenheid van denken, uw eenheid in de liefde, uw saamhorigheid en eensgenzindheid. Geef niet toe aan partijzucht en ijdelheid, maar beschouw in alle nederigheid de ander als hoger dan uzelf. Laat niemand alleen zijn eigen belangen behartigen, maar ook die van de anderen. Die gezindheid moet onder u heersen die ook in Christus Jezus was." (Fil 2, 1-5)

De woorden van Sint Paulus zijn vol met een groot medelijden, afkomstig uit zijn geloof in Christus. Toen hij deze brief schreef zat hij in de gevangenis, zeer droevig want hij kon niet de taak van de evangelisatie verwerken. Paulus, in deze passage, spreekt niet met doctrine maar vanuit het hart, om de Filippenzen te herinneren aan de nederigheid die in elke christen moet de bovenhand krijgen vóór de moeilijkheden van het leven en van de evangelisatie. Wij, Bisschoppen, opvolgers van de Apostelen, treffen vandaag een situatie tegen waar we dergelijke gevoelens kunnen ervaren. We delen met het hele volk Gods de pijn om niet samen de Eucharistie te kunnen vieren, de zorg van de catechisten voor de begeleiding aan de kinderen voor zijn Eerste Communie en Vorming, de ontgoocheling van zoveel missionaire groepen die al voorbereid waren voor de Goede Week missies, het uitstel van de vieringen van Doopsel en Huwelijk, de belemmering om in de ziekenhuizen binnen te gaan en de moeilijkheden om voor de zieken te zorgen en de uitvaartdiensten, de voorbereiding van het Paasfeest… iedereen, gelovigen, godgewijden, priesters en bisschoppen, we delen een gevoel van een zekere onmacht ; voelde dat niet ook Sint Paulus als hij vanuit de gevangenis schreef?